ТИ...

Ме уништи,
и онаа малку гордост
што ја имав
ја поништи.

Ме скрши,
незнаејќи колку вреди
моето срце.
Дел по дел
го кршеше.
Се додека не го снема
додека не се заледи
во мразот на бесконечноста.

Знаеше ли колку болеше?
Не ти беше
бездушник,
она што сега јас станав.
Ти беше
сол на мојата пресна рана,
ти беше
она што незнаев да го заборавам,
ти беше
она поради кое
јас во времето останав.