Таа плачеше

Таа плачеше, беше во најголемата агонија. Никој не ја погледна, беше навикната на тоа. Сите оддамна ја напуштија, иако сите беа околу неа никој всушност и не ја забележуваше. Понекогаш одеше по дождот и киснеше, тоа ја правеше среќна, барем малку, колку што можеше таа да биде среќна. Така беше и тој проклет ден, когда го сретна него, тој што беше проклет за неа. Но го засака, со цело срце и со цела душа. Сепак тој излезе момчето од кое таа се плашеше, дека ќе ја повреди, можеби ненамерно, можеби сакајќи ја. И ја повреди и тоа повеќе од што можеше да го замисли. Но сепак таа му прости иако веќе беше касно за простување. Тој ја заборави, таа него никогаш не. Таа за него беше уште една во низата измамени девојки, тој за неа-најголема љубов.