Совршенство

Плачев, кој примети?
Никој,
едноставно никој.
Никој освен
другата јас,
која не испушти ниту еден глас.

Таа молчеше,
без разлика
колку вистинската јас молеше,
таа молчеше.

Наеднаш си помислив,
јас совршенство создадов.
Таа порцеланска кукла
беше токму таква
како што ја замислив.